ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1944 - Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ"


Την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017, ο «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως "Χ"» , διοργάνωσε στα γραφεία του, ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 14 , 1ος όροφος,  εκδήλωση/διάλεξη του ιστορικού συγγραφέα ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, με θέμα:             ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1944 - Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ"

      Ο Πρόεδρος της «Χ», ΙΩΑΝΝΗΣ  ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ, καλωσόρισε τους  παρευρισκομένους, λέγοντάς τους ότι, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Οργάνωση «Χ» πράττει το χρέος της απέναντι σε αυτούς που πολέμησαν για την Πατρίδα, ειδικά δε, στον Κόκκινο Δεκέμβρη.  Στην συνεχεία, παρουσίασε τον ομιλητή της  εκδήλωσης,  Ιστορικό και Συγγραφέα, ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ. Αναφερόμενος στο καθιερωμένο ετήσιο Μνημόσυνο Πεσόντων στον Ιστορικό Χώρο του πρώην Στρατοπέδου Χωροφυλακής, στου Μακρυγιάννη, είπε ότι εφέτος το μνημόσυνο ήταν ενωτικό και μνημονεύθηκαν, εκτός από τους πεσόντες υπερασπιστές του Στρατοπέδου, και οι πεσόντες των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων που πήραν μέρος στην Μάχη των Αθηνών. Μεταξύ αυτών είναι, βεβαίως και οι Χίτες, οι οποίοι άφησαν στο πεδίο της Μάχης των Αθηνών 110 νεκρούς.
     Στην συνέχεια,  ο λόγος δόθηκε στον ΜΑΝΟ  ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ο οποίος είπε ότι έχουμε συνηθίσει να μιλάμε, όταν αναφερόμαστε  στον Κόκκινο Δεκέμβρη, για κάτι που  έχει να κάνει με κουμμουνιστική υποδούλωση και επιβουλή. Ειδικά η λέξη «ΚΟΚΚΙΝΟΣ¨ δείχνει
 πόσο αιματηρός ήταν ο μήνας αυτός.
  Η Μάχη των Αθηνών το 1944 απετέλεσε τον λεγόμενο ¨Δεύτερο Γύρο¨ του ΚΚΕ, για την βίαιη κατάληψη της πρωτεύουσας  της Ελλάδος. Προηγήθηκε  ο λεγόμενος ¨Πρώτος Γύρος¨,   ο οποίος άρχισε κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα

ΠΡΩΤΟΣ  ΓΥΡΟΣ
      Στίς 28 Ιουνίου 1941 με την παρέμβαση της Βουλγάρικης Πρεσβείας, οι Γερμανοί αποφυλάκισαν 27 ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ από τις φυλακές Ακροναυπλίας, τα οποία δήλωσαν... ”βούλγαροι υπήκοοι”(!) Έκτοτε, χωρίς χρονοτριβή, το ΚΚΕ άρχισε να απλώνεται παντού.  Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941 συγκρότησε με περίτεχνο “εθνικό κάλυμμα”  τό Ε.Α.Μ. (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) ώστε να εκμεταλλευθεί τον λαϊκό πόθο για αντίσταση κατά του κατακτητή. Στις 16 Φεβρουαρίου 1942 ιδρύθηκε ὁ  Ε.Λ.Α.Σ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός). μέ Στρατιωτικό Αρχηγό τον δι’ εμπτυσμού αρχιστράτηγο¨  Στέφανο Σαράφη[1] και Γενικό Καπετάνιο τον Άρη Βελουχιώτη.[2] Το καλοκαίρι του 1943, ακολούθησε και η ίδρυση της δολοφονικής Ο.Π.Λ.Α. (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών).  Στις 10 Μαρτίου 1944, ιδρύθηκε ἡ Π.Ε.Ε.Α. (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) στα Φουρνά Ευρυτανίας, η λεγομένη κομμουνιστική Κυβέρνηση του βουνού”.
     Παράλληλα, τό Κ.Κ.Ε. αρχίζει να ενισχύεται σκανδαλωδώς από πράκτορες της Αγγλίας. Από τα 3 εκατομμύρια χρυσές λίρες, ο ΕΛΑΣ έλαβε τα δυο τρίτα!  Έτσι αποκτά αφθονία σε πολεμοφόδια, ιματισμό και όλα τα λοιπά παρελκόμενα, ώστε να ισχυροποιηθεί, ενώ οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Λονδίνου και Καϊρου τον υπεστήριζαν. Στην υπόθεση του Γοργοποτάμου, ο Άρης Βελουχιώτης τηρούσε παρελκυστική τακτική, και  τελικά δέχθηκε να συμμετάσχει την τελευταία στιγμή, για να μην πάρει όλη την δόξα ὁ ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα  Ζέρβα, ο οποίος είχε και το γενικό πρόσταγμα της επιχειρήσεως.  Ὁ ΕΛΑΣ, αντί να πολεμά τον κατακτητή, διέλυε όλες τις μη κομμουνιστικές οργανώσεις, δολοφονούσε τους αρχηγούς και τα μέλη τους ἤ τις συγχώνευε.. Συνεργαζόταν με τις Δυνάμεις Κατοχής, είτε πολεμώντας, παράλληλα με αυτούς, τις πατριωτικές ομάδες, ή παρέχοντάς στους εχθρούς πληροφορίες και κάθε είδους στήριξη.
     Στην Βόρεια Ελλάδα, ο ΕΛΑΣ συνεργάστηκε πολύ ¨αδελφικά¨ με Αλβανούς, Σλάβους και Βούλγαρους, στους οποίους συμπολεμούσε, έκανε γραπτές συμφωνίες και τους παραχωρούσε Ελληνικά εδάφη. Συνομογήθηκαν
α)  «Σύμφωνο Περί δημιουργίας Αυτόνομου Μακεδονικύῦ Κράτους» μεταξύ του ΕΑΜ καί του Σκοπιανού SNOF στις Καρυδιές Ἐδέσσης και
β) “Σύμφωνο του Πετριτσίου”: «Περί Ανεξάρτητης Μακεδονίας κιί διεξόδου της Βουλγαρίας στο Αιγαίο». [3]

Από τό 1924 τό ΚΚΕ αγωνιζόταν γιά την δημιουργία “Μακεδο­νικού” ζητήματος στην Ελλάδα. Ακολουθώντας τις οδηγίες του 5ου Συνεδρίου της Γ΄ Διεθνούς, το ΚΚΕ στο 3ο Εκτακτο Συνέδριό του διεκήρυξε:την «Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη

Β’ ΓΥΡΟΣ                              Η Μάχη των Αθηνών

      Τό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής με την ὑπ΄ἀριθμ. 35/08.09.1944 διαταγή, διόρισε Στρατιωτικό Διοικητή  τον Υποστράτηγο Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο και Επιτελάρχη του, τον Ταξίαρχο Παυσανία Κατσώτα. Στις 3 Αυγούστου 1944 έλαβε την εντολή “Προπαρασκευάσατε μέτρα διά την απελευθέρωσιν και παράδοσιν της εξουσίας εις την νόμιμον Κυβέρνησιν”. Απεφάσισε την δημιουργία των πρώτων τριών Συνταγμάτων Στρατού: Τό 1ο Σύνταγμα, το ανέλαβε η “X” , η “Ἐθνική Δράσις” και άλλες μικρές οργανώσεις, με διοικητή τον Γρίβα. Το 34ο Σύνταγμα, το ανέλαβε ὁ ΕΔΕΣ και ἡ ΠΕΑΝ. και το 30ο Σύνταγμα, ἡ Ρ.Α.Ν., το Εθνικό Κομιτάτο, ἡ Αγωνιζομένη Ελλάς, ἡ ΕΣΑΣ, ἡ Ιερά Ταξιαρχία κ.ἅ.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1944 ακολουθούσε συμπλοκή της “Χ” στον Κεραμεικό, με τον ΕΛΑΣ και με Γερμανούς (!), ταυτόχρονα.
        Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944, υπεγράφη ἡ συμφωνία της Καζέρτας, σύμφωνα με την οποία, όλα τα ανταρτικά σώματα της Ελλάδος, έπρεπε να τεθούν υπό τις διαταγές της Κυβερνήσεως και να απόσχουν από κάθε απόπειρα καταλήψεως της εξουσίας.
 Ὁ ΕΛΑΣ την υπέγραψε για να την παραβιάσει…
        Τον Οκτώβριο 1944, ὁ Στρατιωτικός Διοικητής Αττικής ανέθεσε στην “Χ” την παραλαβή αποστολής οπλισμού από τον λιμένα του Πόρτο Ράφτη. Κατά την διάρκεια της παραλαβής προσβλήθηκαν από δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αλλά ἡ αποστολή πέτυχε. Οἱ άνδρες της “Χ” πού έλαβαν μέρος στην επιχείρηση παρασημοφορήθηκαν με διάταγμα στις 18 Ιουνίου 1947.
    Στις 12 Ὀκτωβρίου 1944, οἱ Γερμανοί αποχωρούσαν από την Αθήνα. Ἡ κατοχική κυβέρνηση Ἰ. Ράλλη παραιτήθηκε και ετέθη στην διάθεση του Στρατιωτικού Διοικητή. Και στις 18 Οκτωβρίου 1944 ἡ επίσημη Ελληνική Κυβέρνηση και ὁ Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, έφθασαν στην Αθήνα με το θωρηκτό “Ἀβέρωφ”.
Ἡ Κατοχή είχε λήξει! Και όμως μία νέα ερυθρά Κατοχή κρεμόταν ως πέλεκυς για την Αθήνα και ολόκληρη την Ελλάδα. Στην ομιλία του Πρωθυπουργού προς τον Αθηναϊκό λαό, ἡ Πλατεία Συντάγματος είχε κατακλυσθεί από ερυθρές σημαίες και συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ. Και αντί για τον Εθνικό Ύμνο άκουγε κανείς μόνο κραυγές για “λαοκρατία”!...
        Στις 23 Οκτωβρίου 1944, ο Στρατιωτικός Διοικητής Αττικής ανέλαβε ὁ Παυσανίας Κατσώτας, ο οποίος προχώρησε αμέσως στό σχέδιο για διάλυση όλων των ανταρτικών οργανώσεων και συγκρότηση Εθνικού Στρατού. Ξεκίνησε περιοδεία στα Μεσόγεια. Επισκέφθηκε την Κερατέα, το Κορωπί, το Μαρκόπουλο, το Λαύριο, την Ελευσίνα, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, την Μάνδρα, τα Βίλια και την Θήβα. Ἡ “Πολιτοφυλακή” του ΚΚΕ εξουσίαζε τά πάντα!...
Εισηγήθηκε αμέσως, να κληθεί η κλάσις του 1936 και να αρχίσουν να σχηματίζονται τα πρώτα Τάγματα  Εθνοφυλακής. Στις 9 Νοεμβρίου κατέφθασε και από την Ιταλία ἡ ένδοξη 3η Ορεινή Ταξιαρχία (ΙΙΙ Ε.Ο.Τ), οι “Ριμινίτες¨ Ἡ αντίδραση του ΚΚΕ ήταν άμεση. Ζητούσε να αποστρατευθεί ἡ ΙΙΙ Ε.Ο.Τ. και να μη συγκροτηθεί ἡ Εθνοφυλακή. Προχωρούσε σε ένοπλες συγκεντρώσεις, συλλήψεις και καθημερινές σκοτεινές εκτελέσεις. “Πολιτοφύλακες” και γενειοφόροι Ελασίτες τρομοκρατούσαν συνεχώς την Αθήνα και προκαλούσαν με τηλεβόες (τα διαβόητα “χωνιά”).
     Στις 29 Νοεμβρίου 1944, το ΚΚΕ αποχωρούσε επιδεικτικά από την Κυβέρνηση  και εξέδιδε προς τον ΕΛΑΣ τις πρώτες διαταγές για την ένοπλη εξέγερσή του. Σε σύσκεψη της Κ.Ε. του ΕΑΜ, την 1 Δεκεμβρίου, ελήφθη και επισήμως ἡ απόφαση καταλήψεως των Αθηνών! Στις 3 Δεκεμβρίου 1944,, τό Κ.Κ.Ε. εξαπέλυσε την γενική έφοδό του για την κατάληψη της εξουσίας. Το ένοπλο συλλαλητήριο εξελίχθηκε σε αιματηρή σύγκρουση. Τά “Δεκεμβριανά” άρχιζαν. Μόλις 3 μέρες μετά, ο ΕΛΑΣ  είχε καταλάβει τό μεγαλύτερο τμήμα της πρωτευούσης. Είχε εξουδετερώσει τά 18 από τα 23 Αστυνομικά Τμήματα, και πολλές αστυνομικές υπηρεσίες, καθώς και τις περισσότερες υπηρεσίες Χωροφυλακής. Ηρωικές μάχες έδιναν οι Χίτες στο Θησείο, οι υπερασπιστές του Σύνταγματος Χωροφυλακῆς Μακρυγιάννη και της Σχολής Ευελπίδων.
     Ἡ κρισιμότης της καταστάσεως οδήγησε προς στιγμήν τους Άγγλους, στις 11 Δεκεμβρίου, νά προτείνουν… εκκένωση των Αθηνών και υποχώρηση στο Φάληρο. Προσέκρουσαν όμως στην άρνηση των Ελλήνων. Η επίσκεψις του ίδιου του Τσώρτσιλ ανήμερα των Χριστουγέννων μετέβαλε την βρετανική στάση και υποστήριξη. Σε αυτό συνέβαλε πολύ ὁ Βασιλεύς Γεώργιος Β’
Από τις 28 Δεκεμβρίου λοιπόν, τά πράγματα άρχισαν νά αναστρέφονται.
Ἡ μάχη των Αθηνών δόθηκε σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα και σταδιακά ὁ ένας συνοικισμός μετά τον άλλον περιήρχετο στον έλεγχο των Εθνικών Δυνάμεων
Στις 11 Ιανουαρίου ὁ ΕΛΑΣ συνθηκολόγησε. Και στις 12 Φεβρουαρίου 1945, υπέγραψε την συμφωνία της Βάρκιζας για παράδοση του οπλισμού του.

        Κατά τήν διάρκεια των “Δεκεμβριανών”, οι κομμουνιστές προέβησαν  σε κτηνώδεις αγριότητες με εξορύξεις οφθαλμών, θραύση οστών, αποκοπές μαστών, βιασμούς και εκτελέσεις. Σφαγιάσθηκαν 15.685 Αθηναίοι. Οδηγήθηκαν σε ομηρία περίπου 10.000 άνθρωποι υπό άθλιες συνθήκες. Τά θύματα πανελλαδικά ανήλθαν σε 107.733, εκ των οποίων 275 κληρικοί, 239 διδάσκαλοι, 120 ιατροί, 248 συνδικαλιστές, 474 αξιωματικοί, 33 ταχυδρομικοί και 4000 όμηροι! Ομαδικές σφαγές έγιναν στό Περιστέρι, στα Διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ, στην Καισαριανή κ.α. Το ίδιο συνέβη και στον Φενεό Κορινθίας στον Παρνασσό κ.λπ.  Όπως είπε ὁ Γεώργιος Παπανδρέου: «Το έτος 1944 εκινδύνευσε να γίνει κρισιμότερον από το έτος 1453».[4]  
Μετά την “Συμφωνία τῆς Βάρκιζας” στις 12/2/1945, τό Κ.Κ.Ε. δεν παρέδωσε όλον τον οπλισμό του. Παρέδωσε τον πλέον άχρηστο, ιταλικής προελεύσεως και απέκρυψε τον πλέον αξιόμαχο οπλισμό σέ κρύπτες. Στις 29 Μαΐου 1945, ο “Γενικός Γραμματεύς” τοῦ ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, επανήλθε στην Ελλάδα και αμέσως έδωσε
εντολή για την συγκρότηση στην ύπαιθρο και τις πόλεις με πρόφαση την δήθεν “λευκή τρομοκρατία”! Τον Φεβρουάριο του 1946 επέβαλε στην Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ την απόφαση για οργάνωση “νέας ένοπλης λαϊήής πάλης” την οποίαν ανέθεσε στον Μάρκο Βαφειάδη.
       Στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, το ΚΚΕ δήλωσε αποχή. Και, αντί να συμμετάσχει, για νά αποδειχθεί ἡ πραγματική επιρροή του στον λαό, απεφάσισε νέο αιματοκύλισμα της Ελλάδος.  Ανήμερα των εκλογών, ένοπλη συμμορία του Κ.Κ.Ε. εξαπέλυσε επίθεση κατά του Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου, φονεύοντάς τους, όλους. Αύτή θεωρείται ἡ πρώτη πράξη του Συμμοριτοπολέμου!.

                                     Επιμέλεια Κειμένου : ΘΩΜΑΪΣ  ΠΑΡΙΑΝΟΥ                 





      











                                                                                         

Σχόλια