Την TETAΡΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ στις 7 μμ. ο Πανελλήνιος
Σύνδεσμος Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως "Χ"», οργάνωσε στα γραφεία του, (Πανεπιστημίου 64, 6ος όροφος)εκδήλωση
με θέμα:
"75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ Χ"
Ο Πρόεδρος της «Χ»,
Ιωάννης Γιαννάκενας, ευχαρίστησε
τους παρευρισκομένους για την προσέλευσή τους, και είπε χαρακτηριστικά:
« Στην Οργάνωση «Χ» έχουμε πάντα στο μυαλό μας
ότι ‘’όσο υπάρχουν αναμμένα κάρβουνα, υπάρχει ελπίδα’’ και φροντίζουμε να κάνουμε τις εκδηλώσεις που πρέπει, στην
ώρα τους». Στην συνέχεια, έδωσε τον λόγο στον κεντρικό ομιλητή και Αντιπρόεδρο
του Συνδέσμου, Πέτρο Μυλωνά.
Ο Πέτρος Μυλωνάς είπε ότι υπάρχουν δύο
βιβλία – μαρτυρίες για την ίδρυση της Οργάνωσης Χ :
-το ένα είναι «ΈΚΘΕΣΙΣ ΕΠΙ
ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ‘’Χ’’»
(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ), γραμμένο από το
ίδιο τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα το 1944,
-το άλλο είναι το
βιβλίο του κ. Φάνη Χαμόδρακα «ΘΗΣΕΙΟ, ΙΟΥΝΙΟΣ 1941 –ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1944». Ο
συγγραφέας είναι εν ζωή, αλλά, κατά τα Δεκεμβριανά, οι Ελασίτες σκότωσαν τον
πατέρα του, Αριστείδη Χαμόδρακα και τα τρία μεγαλύτερα αδέρφια του, Ιωάννη,
Οδυσσέα και Κωνσταντίνο, ο ίδιος δε, έζησε από καθαρή τύχη, αν
και τότε ήταν μόλις εννέα ετών. Mε τα ίδια τα αυτιά
άκουσε τους επίδοξους εκτελεστές
του να λένε, όταν πήγαν σπίτι του, να εκτελέσουν αυτόν και την μητέρα του: «Από
αυτούς δεν θα μείνει ούτε θηλυκιά γάτα!!»
Η Οργάνωση «Χ» ιδρύθηκε πριν από 75
χρόνια, τον Ιούνιο 1941, μεταξύ 10 -14, και είναι μακράν η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση
που ιδρύθηκε, μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. Το πρώτο της
όνομα ήταν «Η Άγνωστος Μεραρχία ‘’Χ’’». Ιδρυτές της ήταν οι στρατηγοί Γεώργιος Λάβδας
(Διοικητής της 2ης Μεραρχίας) και Βασίλειος Βραχνός (Διοικητής της 1ης
Μεραρχίας), οι συν/χες Θεμιστοκλής Κετσέας,
Κων/νος Παπακωνσταντίνου, Αγησίλαος Σινιώρης και ο αντισυνταγματάρχης
Γεώργιος Γρίβας, επιτελάρχης της 2ης Μεραρχίας, κατά το
Βορειοηπειρωτικό έπος, ο οποίος ορίστηκε επιτελάρχης της οργάνωσης αυτής. Πριν
περάσει λίγος χρόνος, υπήρξε διαφωνία μεταξύ του Γ. Γρίβα και των στρατηγών
Λάβδα και Βραχνού, ο Γρίβας αυτονομείται και προχωρεί στην ίδρυση νέας
Οργανώσεως, στην οποίαν έδωσε το όνομα «Εθνική Οργάνωσις ‘’Χ’’».
Στο διάστημα της Κατοχής, η Οργάνωσις «Χ»,
πέρα από τους στρατιωτικούς, πλαισιώθηκε από εκατοντάδες νέους ανθρώπους,
κυρίως εργάτες, μαθητές, φοιτητές και ευέλπιδες,
που αγωνίστηκαν με πάθος κατά των ναζιστών. Είχε σύνδεση με τον Αρχιεπίσκοπο
Χρύσανθο, ο οποίος, όταν
αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, εκθρονίστηκε από
αυτήν και στην θέση του τοποθετήθηκε ο
Δημήτριος Παπανδρέου – Δαμασκηνός.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος δέχθηκε να αναλάβει καθήκοντα πολιτικού
συμβούλου και καθοδηγητή της Οργανώσεως Γρίβα, αφού ο τελευταίος ορκίστηκε στο
ιερό ευαγγέλιο ότι θα είναι πάντοτε πιστός στην νόμιμη Ελληνική κυβέρνηση και
τον ανώτατο άρχοντα, οπουδήποτε και αν έχουν την έδρα τους, μέχρι της
απελευθερώσεως της Ελλάδος.
Ο Γρίβας καταρτίζει μαχητικά τμήματα ης
Οργάνωσης στις περισσότερες συνοικίες και προάστια των Αθηνών, στο Κορωπί, στον Πειραιά και στις περιοχές Γραβιάς,
Κορίνθου, Αιγίου και Χαλκίδος. Κάνει
έναν αγώνα δρόμου, , γιατί ξαφνικά βλέπει μπροστά του το ΕΑΜ, το οποίο αρχικά
προσπάθησε να τον προσεταιρισθεί, ανεπιτυχώς, βέβαια, στις αρχές του 1942.
Ακολούθως περνάμε στην πρώτη περίοδο της Κατοχής , όπου ο Γρίβας προσπαθεί να
έλθει σε επαφή με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Ο αντιπρόσωπός του,
Ζαφείρης Βάλβης, πηγαίνει στην Μέση Ανατολή και γυρίζει άπρακτος, λόγω :
α) της αντιδράσεως του
τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης,
Παναγιώτη Κανελλόπουλου,
β) του υποβιβασμού του
εθνικού αγώνα στο επίπεδο του πλέον αχαλίνωτου πολιτικού, με σκοπό οι
υποκινητές του να εκβιάσουν την πολιτική μεταβολή και να επιτύχουν προσωπικά οφέλη,
γ) της κατασυκοφάντησης
της Οργάνωσης ‘’Χ’’ και του Αρχηγού της , από παράρτημα του ΕΑΜ, που είχε
ιδρυθεί στην Αίγυπτο και είχε μετονομασθεί
σε Ε.Α.Σ. (Εθνικός Απελευθερωτικός Σύλλογος).
Ο Γρίβας γράφει σχετικά: «Ατυχώς, ουδεμία ειδοποίησις ελήφθη εκ
Καϊρου, πλην όμως η Οργάνωσις εξηκολούθησε το έργον της, επιφυλασσομένη να
έλθει εν καιρώ εις επαφήν με την επίσημον Κυβέρνησιν του Εξωτερικού και να
θέσει τας δυνάμεις της υπό τας διαταγάς της».
Εντωμεταξύ, οι κομμουνιστές βλέποντας ότι
ο Γρίβας είναι ο πιο μαχητικός αντίπαλός τους, αρχίζουν να τον χτυπάνε και
έχουμε τον πρώτο νεκρό Χίτη, τον εύελπι, Ηλία Ρογκάκο, τον οποίον εξετέλεσε η ΟΠΛΑ έξω από το σπίτι του στο
Κολωνάκι, στον Λυκαβηττό. Ο Ηλίας Ρογκάκος
πυροβολήθηκε από μια ομάδα τεσσάρων αγνώστων στις 17 Νοεμβρίου 1943. Ήταν ο
πρώτος μάρτυρας της ‘’Χ’’. Υπάρχει σήμερα στον Λυκαβηττό οδός Ηλία Ρογκάκου.
Μετά τον φόνο του Ρογκάκου, άνοιξε η βεντέττα.
Οι εθνικιστές φοιτητές κατέβηκαν από τον Λυκαβηττό, σε μία μεγάλη
διαδήλωση και χτυπήσαν άσχημα τους ΕΠΟΝίτες που ήλεγχαν τα συσσίτια των φοιτητών, στα υπόγεια του Χημείου και εκεί
ακούστηκε για πρώτη φορά η φράση : «Πάρτε κόλλυβα για τον Ρογκάκο».
Το 1943 –
1944, η κατάσταση είχε εκτραχυνθεί. Οι Ελασίτες είχαν προμηθευτεί όπλα και
δολοφονούσαν συνέχεια εθνικιστές. Τον Σεπτέμβρη 1944, o τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου
διατάσσει τον Γεώργιο Γρίβα να τεθεί υπό τις διαταγές του Στρατιωτικού Διοικητή
Αττικής, Στρατηγού Σπηλιωτόπουλου. Ο τελευταίος ανέθεσε στην Οργάνωση «Χ» τον καταρτισμό και την αποστολή μαχητικού
αποσπάσματος στην περιοχή Μεσογείων (θέση Πρασιά – Πόρτο Ράφτη) για την
παραλαβή οπλισμού που θα έφτανε από το εξωτερικό με πλοίο, για τον εξοπλισμό
τμημάτων Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής της περιοχής Αθηνών, μετά την
αποχώρηση των Γερμανών.
Η ομάδα των
Χιτών είχε να αντιπαλέψει δύο ταυτόχρονα μέτωπα, τους Γερμανούς και τον ΕΛΑΣ. Παρόλα αυτά και με χίλιους δύο κινδύνους
και αντιξοότητες, η ομάδα της «Χ»
κατόρθωσε να παραλάβει τα όπλα από το πλοίο, να τα μεταφέρει στην Αθήνα και να
τα παραδώσει στην Στρατιωτική Διοίκηση. Επικεφαλής της ομάδος αυτής ήταν ο
υπολοχαγός Παπαγεωργίου Αναστάσιος. Για την πράξη τους αυτή τους απενεμήθη το
Μετάλλιον Εξαιρέτων Πράξεων.
Και φθάνουμε στην μάχη του Θησείου,
σφαιρική περιγραφή της οποίας δίνει ο ίδιος ο Γεώργιος Γρίβας στην εφημερίδα «Πατρίς
της Λευκωσίας», στις 25/10/1971, και η οποία έχει ως εξής (περιληπτικά):
Το
πρωί της 3ης Δεκεμβρίου 1944,ο Γεώργιος Γρίβας μετέβη στο Υπουργείο
Στρατιωτικών, όπου ο υφυπουργός του ανακοίνωσε ότι «μοιραίως θα συγκρουσθώμεν
με τους κομμουνιστάς». Πράγματι, μετά από λίγα λεπτά άρχισε το συλλαλητήριο στην Πλατεία
Συντάγματος. Ο υφυπουργός τον διέταξε να μεταβεί αμέσως στο Θησείο, και μάλιστα
του διέθεσε και αυτοκίνητο. Εκεί είχαν
αρχίσει να πέφτουν αραιοί πυροβολισμοί, και φαίνεται ότι οι κομμουνιστές
συνδύασαν το συλλαλητήριο της Πλατείας Συντάγματος με την σύγχρονη προσβολή του
Θησείου, προς κατάληψή του. Η Οργάνωσις
‘’Χ’’, κατόπιν μεταφοράς μέρους των ανδρών της
στις περιοχές τους με εντολή της Ελληνικής Κυβερνήσεως, δεν διέθετε στο
Θησείο δύναμη πέραν των 80 ενόπλων, με δεκάδα αξιωματικών, και ένα άλλο τμήμα
30 -40 ανδρών ήταν εγκατεστημένο στην οικία της οδού Σόλωνος, προς άμυνα.
-Την 3η Δεκεμβρίου αποκρούσθηκαν όλες οι λυσσώδεις
επιθέσεις των κομμουνιστών, που ήσαν κυρίως συγκεντρωμένοι στην περιοχή του Αστεροσκοπείου, όπου συνήφθη
και η πιο σκληρή μάχη, αυτοί δε υπέστησαν πολύ βαριές απώλειες.
- Την νύχτα
της 3ης προς 4η
Δεκεμβρίου έφθασαν νέες ενισχύσεις του ΕΛΑΣ (υπολογίζονται συνολικά
3000 άνδρες), καθώς και σημαίνοντα στελέχη του ΕΛΑΣ. Ακολούθησε σκληρή και άνιση μάχη μέχρι της 15ης
ώρας της 4ης Δεκεμβρίου και, παρά τις μεγάλες απώλειες των
υπερασπιστών, ο ΕΛΑΣ δεν κατόρθωσε να καταλάβει ούτε ένα μέρος της τοποθεσίας
τους. Τότε, ήρθαν προς τον Γρίβα 2 τεθωρακισμένα αυτοκίνητα , και ένας Βρετανός
αξιωματικός προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ των αντιμαχομένων (Θησείο –
Αστεροσκοπείο), χωρίς αποτέλεσμα, λόγω της αδιάλλακτης στάσης των
κομμουνιστών.
Κατά τα συμφωνηθέντα με τον Βρετανό
αξιωματικό και κατόπιν εντολής του Στρατηγού Σκόμπυ, ο Γρίβας διέταξε
σύμπτυξη των τμημάτων του προς το Θ’ Αστυνομικό Τμήμα Θησείου.
Για να γίνει όμως αυτό, οι υπερασπιστές αναγκάσθηκαν να αφήσουν τις θέσεις
τους, και τότε όρμησαν οι μαινόμενοι Ελασίτες προβαίνοντες ανενόχλητοι σε
συλλήψεις ατόμων και λεηλασίες οικιών, ακόμα και εκτελέσεις. Οι υπερασπιστές έμειναν στο Θ’ Αστυνομικό
μέχρι που σκοτείνιασε, οπότε βρετανικά αυτοκίνητα τους μετέφεραν στα Παλαιά
Ανάκτορα και, μετά από παραμονή λίγων ημερών, τους μετακόμισαν στο Υπουργείο
Στρατιωτικών. Και καταλήγει ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας:
«Την 12ην Δεκεμβρίου, άπαντα σχεδόν τα μαχητικά
μέλη μας, μετά των αξιωματικών, προσέτρεξαν εκ των πρώτων και κατετάγησαν εις
τα σχηματισθέντα τάγματα Εθνοφρουράς, δια να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον της
αναρχίας και δια την επαναφοράν της γαλήνης εις την χώραν, την οποίαν οι
κομμουνισταί συνέχισαν να διαταράσσουν καθ’ άπασαν την επικράτειαν»
Εκτός από
τον ένοπλο αγώνα, ο Γρίβας πολέμησε και ιδεολογικά τους κομμουνιστές, σε επίπεδο προπαγάνδας. Οι
κομμουνιστές έριξαν το σύνθημα «λαοκρατία» και το
συμπλήρωμα του ήταν «λαοκρατία και όχι βασιλιά», το οποίο το έριξαν τον
Οκτώβριο 1944,όταν πια αισθάνονταν ισχυροί.
Τότε ο Γρίβας και η ‘άλλη πλευρά’
χρησιμοποίησαν το σύνθημα «Μεγάλη Ελλάδα» (Κύπρος, Βόρειος Ήπειρος,
Δωδεκάνησα τότε υπό Ιταλική Κατοχή, Ελληνικά εδάφη υπό Βουλγαρική κατοχή) κα
έτσι υπερκέρασαν τους κομμουνιστές. Συμπεριέλαβαν
την Μεγάλη Ελλάδα και στου Ύμνο της «Χ». Το σύνθημα αυτό πέρασε και συσπείρωσε
τον κόσμο. Με αυτό το σύνθημα έγιναν μεγάλες
διαδηλώσεις, όταν έφυγαν οι Γερμανοί.
Στον τελευταίο στίχο του Ύμνου της «Χ» λέγεται :
Στους Χίτες
του Θησείου μας,
Θα τους
στέφει αιώνια δόξα και τιμή
Που
πολεμήσανε όλοι μαζί
Για μια
ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ και τρανή
Για μια ιδέα
ιερή.
Ενώ για τον τρίτο στίχο
υπάρχουν διάφορες γεωγραφικές παραλλαγές που περιλαμβάνουν της Κύπρου το νησί,
τα Τίρανα, την Χειμάρρα, του Έβρου τη ροή,
στην Σόφια Κατοχή.
O ίδιος ο
Γρίβας λέει στην Έκθεσή του:
«Το σύνθημά μας ήτο, είναι και θα είναι πάντοτε η
Μεγάλη Ελλάς. Διότι υπό την αιγίδα μίας τέτοιας Ελλάδος, η φυλή μας
θα δυνηθεί να ζει ευτυχής. Διότι κάτω από τον ουρανόν μίας τέτοιας Ελλάδος,
όλαι αι τάξεις του Ελληνικού κόσμου θα κατορθώσουν να ορθοποδήσουν, να
ανοικοδομήσουν τα ερείπια και να επιτύχουν καλύτερον τρόπον ζωής».
ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου