ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ Γ. ΓΡΙΒΑ –ΔΙΓΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΧΙΤΕΣ

    Τήν Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014, ὁ «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Μαχητῶν καί Φίλων τῆς Ἐθνικής Ἀντιστασιακής Ὀργανώσεως ”Χ”» ετέλεσε τό ἐτήσιο μνημόσυνο γιά τόν ἰδρυτή τῆς Ὀργάνωσης, Στρατηγό ΓΕΩΡΓΙΟ ΓΡΙΒΑ-ΔΙΓΕΝΗ, καί τούς πεσόντες Μαχητές τῆς «Χ», στόν ἀγῶνα κατά τῆς Ιταλο – Γερμανικῆς Κατοχῆς καί τῆς κομμουνιστικῆς ἀνταρσίας 1941- 1944. Τό μνημόσυνο  ετελέσθει  στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Καρύτση (Πλατεία Καρύτση), στίς 10.30 π.μ., μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας.

          Το νέο Μέλος του Δ.Σ. της «Χ», ο Γ. Αρβανίτης, διάβασε τα ονόματα των 158 πεσόντων Χιτών, από τις κατοχικές δυνάμεις, άλλων κατά τα Δεκεμβριανά και άλλων δολοφονημένων ύπουλα, άνανδρα και πισώπλατα από τους πληρωμένους εκτελεστές του κομμουνιστο – συμμοριτισμού. Μετά το πέρας της αναγνώσεως των ονομάτων των πεσόντων, ο Πρόεδρος της «Χ», Ιωάννης Γιαννάκενας, μίλησε για τον αιφνίδιο θάνατο δύο βασικών Μελών της «Χ», του Αντιπροέδρου της, Δημήτρη (Τζέημς) Κουκά (κηδεύτηκε 5/12) και της συναγωνίστριας Γεωργίας Κυριακοπούλου (κηδεύτηκε 12/12), αδελφής του δολοφονηθέντος από τους κομμουνιστο – συμμορίτες Εύελπι Χίτη μαχητή, Ιωάννη Κυριακόπουλου. Και οι δύο έπεσαν θύματα των μνημονιακών Δεκεμβριανών, επειδή τους ζητούσαν να πληρώσουν χρήματα, τα οποία αυτοί δεν είχαν.

   Πριν γίνει η αποχώρηση από την εκκλησία, οι παριστάμενοι έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο. 

       Ακολούθησε πορεία και κατάθεση στεφάνων στο παρακείμενο άγαλμα του Εθνεγέρτη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Συνθήματα που ακούστηκαν στην πορεία ήταν «Δὀξα, τιμή, στον Γρίβα Διγενή», «Γρίβα ζεις, εσύ μας οδηγείς», «Ἑλλάς – Κύπρος, Ένωσις», «Ζήτω οι Χίτες και οι Ριμινίτες», «Τιμή, τιμή, στην ένδοξη την «Χ» ». «Τιμή στους Χίτες και όχι στους αλήτες», «Δόξα, τιμή, στην Χωροφυλακή»,

 Τα στεφάνια κατατέθηκαν, ως εξής,

- Για τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής

   Οργανώσεως ‘’Χ’’», ο μαχητής ΛΥΤΙΝΑΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ, η ζωντανή μας μνήμη,

- Για την Πρωτοβουλία Εθνικής Μνήμης Δράσης Ζακύνθου, ο ΒΑΣΙΛΗΣ  ΠΟΥΛΙΕΖΟΣ,

- Για την Λαϊκή Κίνηση Πολιτών Αττικής, ο ΣΠΥΡΟΣ  ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ,

- Για την Νεολαία του ΛΑ,Ο.Σ., ο ΒΑΣΙΛΗΣ  ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ.

- Για τους πρόσφατα θανόντες συναγωνιστές μας, Δημήτρη και Γεωργία, ο Πρόεδρος

  της «Χ», ΙΩΑΝΝΗΣ  ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ.

 Ακολούθησε ο Ύμνος των Χιτών για την ‘’Μάχη του Θησείου’’,, ο οποίος έχει ως εξής,

Επτά χιλιάδες επιτίθενται με μιας, 

και στο Θησείο μας κυκλώνουνε,

Μα με τον Γρίβα αρχηγό,

που΄χουμε πάντοτε οδηγό,

Οι Χίτες τους σαρώνουμε.

Το Μοναστήρι, η Κλεισούρα, η Κορυτσά,

κοντέψανε με μιας να σβήσουνε,

Όμως βρεθήκανε παιδιά, της ΄΄Χ΄΄ λεβέντες, διαλεχτά,

Το αίμα τους να χύσουνε,

Οι Κουκουέδες, ένας – ένας ξεψυχούν,

τον τάφο τους μονάχοι ανοίγουνε.

Και ενώ τα κτήνη υποχωρούν, σφάζουν, βιάζουν κι απειλούν

Τα σπίτια μας γκρεμίζουνε    

Σόφια, Σκόπια, είναι τ’όνειρο μας, και η άγια μέρα θε ’να’ ρθεί, (θε ‘να’ρθεί)

Που το τιμημένο λάβαρό μας στα βουνά του Αίμου

Πάνω θα στηθεί, ‘Χ’, ‘Χ΄, ‘Χ’. (δις)

       

    Μετά το πέρας της κατάθεσης, εψάλη εκ νέου ο Εθνικός ‘Υμνος και ο Ύμνος της «Χ» (Μέσα στην μαύρη την σκλαβιά). Ακολούθησε ομιλία στα Γραφεία  τῆς Ὁργανώσεως [(«Αἴθουσα Γεωργίου Γρίβα-Διγενή»), ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 64, 6ος ὃροφος], όπου ο Καθηγητής κ. Χρῆστος Κουμέλης  πραγματοποήσε ὀμιλία μέ θέμα:

 «Πως φθάσαμε στο Δεκεμβριανόν κίνημα του 1944».

 Τελειώνοντας η ομιλία ακολούθησε διάλογος με το κοινό, και τέλος προσφέρθηκαν στους παρευρισκομένους, καφές, αναψυκτικά και βουτήματα.

 ΟΜΙΛΙΑ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΟΥΜΕΛΗ «Πως φθάσαμε στο Δεκεμβριανόν κίνημα του 1944»  

    Πριν την έναρξη της ομιλίας, ο Πρόεδρος της «Χ», κ. Ιωάννης Γιαννάκενας, ευχαρίστησε τα μέλη και τους φίλους της «Χ» για την παρουσία τους και είπε ότι όλοι εμείς κάναμε το καθήκον μας και τιμήσαμε τους Χίτες που έπεσαν για την πατρίδα, πολεμώντας τον κατακτητή και εν συνεχεία τον επίδοξο ερυθρό κατακτητή. Στην συνέχεια παρουσίασε τον ομιλητή, Καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Χρήστο Κουμέλη και τόνισε πως ο λόγος του ήταν πάντοτε θαρραλέος και πατριωτικός, λαμβανομένης υπόψη  μάλιστα της ατμόσφαιρας πού έχει δημιουργηθεί στα Ελληνικά Πανεπιστήμια σήμερα.

Ακολούθησε η ομιλία του κ. Χρ. Κουμέλη, που είχε ως εξής (περιληπτικά).

    Επέρασαν 70 συναπτά έτη από το κομμουνιστικό κίνημα της 4^ης Δεκεμβρίου 1944. Η εμφάνιση του κομμουνισμού στην Ελλάδα δεν είναι κάτι το πρόσφατο. Κατά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενεφανίσθη στην χώρα μία πολιτική κίνηση, ονόματι «Ἑργατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα», με σαγηνευτικές εξαγγελίες, όπως «Το δίκαιον του εργάτου», «Το ψωμί του Λαού» και άλλα τοιαύτα. Αμέσως μετά την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετονομάσθηκε σε «Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας» και υιοθέτησε ως έμβλημά του το σφυροδρέπανο πάνω σε κόκκινη σημαία, το έμβλημα του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης του οποίου ήταν παράρτημα και εξάρτημα.  Παράλληλα, συκοφαντούσε τα άλλα Ελληνικά κόμματα ως ξενόδουλα, ενώ  ήταν το μόνο Ελληνικό (υποτίθεται) κόμμα, που είχε ως σημαία του, την σημαία ενός ξένου κράτους,  Επεδόθη στην προσπάθεια κατακερματισμού του Ελληνικού Κράτους, και μάλιστα εδαφών που μόλις είχαν απελευθερωθεί, ύστερα από αιματηρούς αγώνες, Καθ’ όλη την διάρκεια της 3^ης δεκαετίας του 1920, ο αριστερίζον Ελ. Βενιζέλος αναγκάσθηκε να συντάξει ειδικόν νομοθέτημα, κατά του κομμουνισμού, το γνωστό «Ιδιώνυμο» δια του οποίου εδιώκοντο οι αναπτύσσοντες κομμουνιστικές θεωρίες,  Αργότερα, το ΚΚΕ χαρακτηρίστηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου «Το Κόμμα του Εγκλήματος και της Προδοσίας». Στις 12-7-1935, το Πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη έγραφε ότι, με την Μικρασιατική εκστρατεία, γινόταν από τους ϊμπεριαλιστές’  προσπάθεια να μεταβληθεί η Τουρκία σε αντισοβιετικό κράτος, για αυτό «ὁχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφιλικάδικη (!) ήττα στην Μικρά Ασία, αλλά και την επιδιώξαμε».

       Κατά τις αμφίρροπες εκλογές της 26^ης /1/1936, το ΚΚΕ έλαβε 15 έδρες και έγινε  ρυθμιστής της καταστάσεως. Στην Κυβέρνηση συνεργασίας που σχηματίστηκε υπό τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κων/νο Δεμερτζή, υπουργός Στρατιωτικών ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς, Με την υποκίνηση του ΚΚΕ, η Θεσσαλονίκη είχε καταστιστεί κράτος εν κράτη:  Καθημερινώς απεργίες, επεισόδια, πυρπολήσεις αστυνομικών τμημάτων (χωροφυλακής τότε). Η ζωή στην Ελλάδα είχε παραλύσει τελείως, συντελούντος του ότι, στο ίδιο έτος, σημειώθηκε μία σειρά θανάτων πολιτικών αρχηγών, όπως ο Κονδύλης (Ιανουάριος), ο πρωθυπουργός Δεμερτζής (Απρίλιος) και ο Τσαλδάρης (Μάιος), θάνατοι οι οποίοι ευνοούσαν το ΚΚΕ, που τους θεώρησαν ευκαιρία καταλήψεως της εξουσίας. Προετοιμάζουν πανελλαδική απεργία για τις 4 Αυγούστου 1936 και πανελλαδικό συλλαλητήριο την ίδια μέρα, το οποίο αυτήν την φορά θα ήταν ΕΝΟΠΛΟ. Αλλά τότε, μετά τον θάνατο του Κ. Δεμερτζή και με εντολή του Βασιλέως Γεωργίου Β’, κυβερνήτης ήταν ο Ι. Μεταξάς, Αναστέλλονται ορισμένα άρθρα του Συντάγματος, κηρύσσεται δικτατορία και την 4^ην Αυγούστου 1936, υπήρξε τάξις και ησυχία καθ’ όλην την επικράτεια και ουδείς εκινήθη.

       Τον Σεπτέμβριο 1938 συντάσσεται το περίφημο Σύμφωνο μη επιθέσεως, μεταξύ των κρατών της Σοβιετικής Ένωσης και Γερμανίας, το περίφημο Σύμφωνο Μολότωφ – Ρϊμπεντροπ,  και έτσι κατέστησαν πλέον ΣΥΜΜΑΧΑ κράτη.  Οι κομμουνιστές ετάχθησαν εναντίον της Γερμανίας, μόνον όταν η Γερμανία, τον Ιούνιο του 1941 εστράφη,  κατά της Ρωσίας. Από την άνοιξη του 1944, άρχισε η κατάρρευση του Άξονος και ο Τσώρτσιλ διείδε ότι οι κομμουνιστές  σκόπευαν να καταστήσουν τα Ευρωπαϊκά κράτη δούλους της Σοβιετικής Ενώσεως. Για να μετριασθεί η κατάσταση, δημιουργήθηκε η περίφημη ‘’Συμφωνία της Γιάλτας’’, όπου, κυριολεκτικώς, πίσω από ένα πακέτο τσιγάρα, ανεγράφη η διανομή του κόσμου, μετά τον πόλεμο:

- Ρουμανία, Βουλγαρία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία:  Ρωσία επιρροή 90%, οι άλλοι 10%. 

- ΕΛΛΑΣ :   Αγγλία επιρροή 90% , Ρωσία 10%,

Η συμφωνία αυτή τηρήθηκε μέχρι την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1989 και ουδείς τολμούσε να αλλάξει τα πράγματα.

         Στην Ελλάδα, το ΚΚΕ με τις παραφυάδες του [Ε.Α.Μ., Ε.Λ.Α.Σ., Ε.Π.Ο.Ν., Ο.Κ.Ν.Ε.] διείδε την ευκαιρίαν υφαρπαγής της εξουσίας, όταν οι Γερμανοί αποχωρούσαν από την Ελλάδα.  Για αυτό εργαζόταν νυχθημερόν το κομμουνιστικό κόμμα, ευρισκόμενο εις μεν την Ελλάδα, εν παρανομία, αλλά ελεύθερον εις την Μέσην Ανατολήν, όπου είχε καταφύγει ο Ελληνικός Στρατός. Εκεί εγένετο μία γενική δοκιμή, το περίφημο «Κομμουνιστικό Κίνημα του Ελληνικού Στρατού εις την Ανατολήν», to opo;io ακολούθησε και ο στόλος  Το κίνημα αυτό ανέτρεψε όλη την καλήν ιδέα που είχαμε δώσει στον κόσμο κατά τον πόλεμο εναντίον των Ιταλών και Γερμανών, το 1940 – 1941. Το κίνημα κατεστάλη, εις μεν το Ναυτικόν από τους ίδιους τους αξιωματικούς του Ναυτικού, εις δε την Μέσην Ανατολήν εις τον Λίβανον, από Αγγλικές Στρατιωτικές Δυνάμεις, Συνελήφθησαν Έλληνες στρατιώτες και εστάλησαν εις το Τομπρούκ εξόριστοι, παρέμειναν εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου και επανήλθαν στην Ελλάδα το 1945. Οι δε Έλληνες πολιτικοί παρέδωσαν τα πάντα στους κομμουνιστές με την Συμφωνία του Λιβάνου. Δεν ενδιαφέρονταν για την Ελλάδα, ενδιαφέρονταν ΜΟΝΟ για την κατασκευήν πολιτικών κομμάτων.  

       Αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα (12 Οκτωβρίου 1944) το ΚΚΕ αναλαμβάνει πρωτοβουλία, με σύνθημα «Ἠ τώρα, ἠ ποτέ». Ολόκληρο το λεκανοπέδιο δονείτο από τα χωνιά των κομμουνιστών, με  τα «σύντροφοι και συντρόφισσες», κομμουνιστικά θούρια, ρώσικες και σλάβικες μουσικές, που έκαναν τους Έλληνες πολίτες να τρέμουν από φρίκη και από φόβο. Οι κομμουνίστριες κυκλοφορούσαν με φουλάρια στον λαιμό : «Λαοκρατία και κάτω η παρθενία». Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου αναφωνεί από έναν εξώστη στην Πλατεία Συντάγματος «Πιστεύομεν εις την Λαοκρατίαν». Όμως ο εις το εξωτερικό ευρισκόμενος Βασιλεύς Γεώργιος ο Β’ προσπαθεί να πείσει τους Αμερικανούς και τους Εγγλέζους να επέμβουν.

Πράγματι, οι Άγγλοι διορίζουν αρχηγό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τον Στρατηγό Σκόμπυ, ενώ ο στρατηγός Σπηλιωτόπουλος προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τον Ελληνικό Στρατό. 

        Αποφασίζεται ο αφοπλισμός των Δυνάμεων του ΕΛΑΣ και η δημιουργία Ελληνικής Χωροφυλακής. Οι κομμουνιστές αρχικώς συμφωνούν, αλλά στο τέλος υπαναχωρούν και αρνούνται να παραδώσουν τον οπλισμό τους. Απεφάσισαν, για την 3^η /12/1944, συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος, το οποίο  ήτο ΕΝΟΠΛΟΝ, και κατά το οποίο πολιορκείται η οικία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, χωροφύλακες συλλαμβάνονται και ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ, οι συνοικίες τρομοκρατούνται. Την επόμενη 4/12, πολιορκούνται, από πολύ υπέρτερες κομμουνιστικές δυνάμεις, το Σύνταγμα Χωροφυλακής του Μακρυγιάννη, οι Χίτες στο Θησείο και οι Χωροφύλακες στο Χατζηκώνστα. Το Χατζηκώνστα και το Θησείο πίπτουν μετά από δύο ημέρες, αλλά η πτώση του Θησείου, με την διήμερη καθυστέρησή που τους προκάλεσε, είχε ως αποτέλεσμα, να χάσουν το πλεονέκτημα οι κομμουνιστές, γιατί τους εμπόδισε να ρίξουν όλες τους τις δυνάμεις στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη (1*) .

       Οι Άγγλοι αποδεσμεύουν την Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία του Ρίμινι και την ρίχνουν εις την μάχη, οι κομμουνιστές αποθηριοποιούνται και αρχίζουν ομαδικές εκτελέσεις στα σφαγεία τους στο Περιστέρι, τα Διυλιστήρια  της ΟΥΛΕΝ, την Καισαριανή, τον Βοὐθουλα και αλλού (2*), Προηγείται η φράση «Περάστε για μία μικρή ανάκριση» και όσοι «περνούσαν», είτε εξαφανίζονταν, είτε ευρίσκοντο σφαγμένοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ηθοποιός ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, αλλά και άλλα ονόματα απλών ανθρώπων, ΟΛΩΝ προερχομένων από την εργατική τάξη, τα πτώματα των οποίων είχαν καταντήσει ΑΓΝΩΡΙΣΤΑ από τα βασανιστήρια που προηγήθηκαν της εκτέλεσης. Επίσης, ο ‘’ηρωικός Ε.Λ.Α.Σ.’’ έρριπτε όλμους στους δρόμους των Αθηνών, σκοτώνοντας και καταστρέφοντας αδιακρίτως.

       Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ έρχεται στην πολιορκούμενη Αθήνα, στις 23/12/1944, και καταλύει στο Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας, το οποίον οι κομμουνιστές μεθοδεύουν να το ανατινάξουν στις 25 Δεκεμβρίου, ανήμερα Χριστούγεννα. Ευτυχώς, μία νεροποντή ματαίωσε την επιχείρηση. (3*)  Ο Τσώρτσιλ ήταν σαφής:  η Ελλάδα θα παρέμενε εκτός κομμουνιστικού μπλοκ. Ο Γ.Παπανδρέου παραιτείται και αναλαμβάνει ο Ν. Πλαστήρας. Στις 5 Ιανουαρίου 1945, οι κομμουνιστές αποχωρούν από την Αθήνα, αφήνοντας πίσω τους την απόλυτη καταστροφή των πάντων και ανακαλύπτεται ότι όλα τα αλσύλλια και τα πάρκα είχαν γίνει τάφοι φονευθέντων πολιτών. 

       Σήμερα, μετά το έτος 1974, όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα γίνεται μία τεράστια προσπάθεια να λησμονηθούν και να αντικατασταθούν με επίπλαστες αξίες και ψευδή περιστατικά, χάριν ποταπών, ιδιοτελών και ανήθικων σκοπών. Μεθοδεύεται η επιστροφή των κομμουνιστών στη εξουσία, χωρίς να υπάρξει καμία αντίσταση, ενώ γίνεται προσπάθεια όσοι αγωνίστηκαν εναντίον τους τότε, για να είμαστε εμείς ελεύθεροι σήμερα, είτε να λησμονηθούν είτε να συκοφαντηθούν (4*). Αλλά εμείς, οι απλοί πολίτες, παραμένουμε πιστοί εις τον λόγον του Θουκυδίδου στον ‘Ἐπιτάφιον’΄ του Περικλέους :

«Ἀνδρῶν άγαθῶν, ἒργῳ γενομένων, ἒργῳ και δηλοῦσθαι τὰς τιμάς» (= οι άνδρες που έγιναν αγαθοί με τα έργα τους, πρέπει με έργα να τους αποδίδονται οι τιμές).

      Και για να αποσοβήσουμε τον κίνδυνο της απώλειας της πατρίδας μας σήμερα, πρέπει να αντικαταστήσουμε το γνωστό λατινικό ρητό «Dum spiro spero» (= Όσον αναπνέω, ελπίζω»), με το «Dum spiro bello» (= Όσον αναπνέω, πολεμώ).     

                                                                                                     

   ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1*) Γίνεται, επί τέλους, μνεία, για την προσφορά των Χιτών στην μάχη του Μακρυγιάννη, για την οποίαν πρέπει να προσθέσουμε ότι δεν ήταν μόνο η αναφερόμενη καθυστέρηση, αλλά και η παρουσία των Χιτών στον γύρω χώρο του στρατοπέδου, ΜΕΤΑ την πτώση του Θησείου. Η κραυγή «¨Ερχονται οι Χίτες» ήταν ικανή να διασκορπίσει τους «μαχητές του ηρωικού Ε.Λ.Α.Σ.(!)». όμως, ουδεμία μνεία γίνεται για τους Χίτες από τους σημερινούς διοργανωτές  των μνημοσύνων στου Μακρυγιάννη. Αυτός ήταν ο καημός του μαχητή, Ιδρυτή και πρώτου Προέδρου του Πανελληνίου Συνδέσμου Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως ‘’Χ’’., μακαριστού Βασιλείου Κουρουπού. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό θα διορθωθεί στο μέλλον.

 (2*) Ἐνας τόπος εκτέλεσης ήταν και το Γαλάτσι, Εκεί έστειλαν την πρωτοκόρη της ηρωίδας ΛΕΛΑΣ  ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, Ιωάννα, οι φυσεκλοφοροὐσες συντρόφισσες, οι οποίες την συνέλαβαν μέσα στο σπίτι της. Ήταν η τελευταία στην σειρά για εκτέλεση στο σφαγείο του Γαλατσίου, αλλά σώθηκε από θαύμα την τελευταία στιγμή.

(Από το βιβλίο της Λέλας Βύρωνος Καραγιάννη «ΛΕΛΑ  ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ»)

 (3*) Δεν ήταν μόνον η νεροποντή που έσωσε την κατάσταση, αλλά και ο ηρωικός Χίτης μαχητής ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΜΕΓΑΛΟΟΙΚΟΝΟΜΟΥ (Ο Τάκης με το όνομα), ο οποίος έκανε την βάρδια του μαζί με έναν Άγγλο στρατιώτη και εντόπισαν τα εκρηκτικά που είχαν τοποθετήσει στον υπόνομο κάτω από το Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας οι άνδρες του ΕΛΑΣ, προκειμένου να το ανατινάξουν. 

(4*).  Είναι γεγονός ότι η Οργάνωση «Χ», δέχθηκε το ιδιαίτερο μένος και την λάσπη των «συντρόφων», επειδή τους χάλασε τα σχέδια, αλλά και δεν έτυχε καμίας υπεράσπισης από κανένα, γιατί δεν προσκύνησε ποτέ κανένα και δεν δέχθηκε να «εξαργυρώσει» τους αγώνες της για την Ελλάδα

                                                                             ΘΩΜΑΪΣ  ΠΑΡΙΑΝΟΥ