74Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ‘’Χ’’ [ΙΟΥΝΙΟΣ 1941 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2015]

74^Η  ΕΠΕΤΕΙΟΣ  ΙΔΡΥΣΗΣ  ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ‘’Χ’’  [ΙΟΥΝΙΟΣ 1941 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2015]

       Την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015 και ώρα 7.00΄μ.μ., ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως ‘’Χ’’ και οι Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ τίμησαν την ίδρυση της Οργανώσεως ‘’Χ’’ από τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα – Διγενή, τον Ιούνιο 1941. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο επί της οδού Καλλιρόης 48 (Στάση Συγγρού – Φιξ του ΜΕΤΡΟ) Αμφιθέατρο ‘’ΓΡΙΒΑΣ – ΔΙΓΕΝΗΣ’’.

      Ο Εκδότης και Πρόεδρος της ‘’Χ’’ ΙΩΑΝΝΗΣ  ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ, ο οποίος ήταν και ο Συντονιστής της εκδήλωσης, απηύθυνε χαιρετισμό στους παρευρισκομένους, λέγοντας ότι με την αρχή της Κατοχής, άρχισε και η Αντίσταση για την λευτεριά της πατρίδος και, από τον Ιούνιο του 1941, ο Γρίβας ανέλαβε πρώτος να ιδρύσει την δική του αντιστασιακή Οργάνωση «Χ».  Στην συνέχεια, παρουσίασε τον εκλεκτό ομιλητή και φίλο του Συνδέσμου, κ. ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος είναι  Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Λουδοβικείου – Μαξιμιλιανείου Πανεπιστημίου του  Μονάχου. Ο Πρόεδρος τόνισε ότι, στον σημερινό κόσμο υπάρχει χειρότερη η σκλαβιά, γιατί δεν είναι ορατός ο εχθρός για να τον πολεμήσουμε, επειδή ο πόλεμος είναι οικονομικός, αλλά εμείς θα πράξουμε τα δέοντα.

     Εκτός από την επέτειο της ιδρύσεώς της «Χ», ο Εκδοτικός Οίκος ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ γιορτάζει

τα 30 χρόνια (1985 – 2015) της προσφοράς του στο Εθνικοκεντρικό Βιβλίο. Στα πρώτα χρόνια,υπήρξε συμπαραστάτης ο Χρήστος Γιαννάκενας,  πατέρας του Ιωάννη Γιαννάκενα, ο οποίος έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις της ‘’Χ’’ αλλά και αργότερα,  υπό την αρχηγία του Γρίβα, μέχρι τον θάνατό του.

Ο Πανελληνιος Συνδεσμος Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως ‘’Χ’’ διατηρεί την μνήμη και το αντιστασιακό πνεύμα της Οργάνωσεως «Χ» του 1941.

         Στην συνέχεια, ο λόγος δόθηκε στον κ. ΣΠΥΡΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Αντιπρόεδρο του ‘’Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή’’, ο οποίος ευχαρίστησε τον Σύνδεσμο της ‘’Χ’’ και τον Εκδοτικό Οίκο ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ για την οργάνωση της εκδήλωσης και έδωσε ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Γεωργίου Γρίβα. Περισσότερες πληροφορίες γράφει ο ίδιος στον Πρόλογο του Βιβλίου που συνέγραψε ο Στρατηγός το 1944 και κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ το 2013, με τον τίτλο:

«ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ‘’Χ’’.

       Μετά τον κ. Σπ. Δημητρίου, τον λόγο πήρε ο κεντρικός ομιλητής, κ. ΗΛΙΑΣ  ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ο οποίος, και αυτός με την σειρά του ευχαρίστησε τον κ. Ιωάννη Γιαννάκενα και με την ιδιότητά του ως Προέδρου του Συνδέσμου της «Χ» και με την ιδιότητά του ως Εκδότου του Οίκου ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’, σε αυτούς τους εθνικά χαλεπούς καιρούς. Η εθνική Ελληνική παιδεία τελεί υπό απηνή διωγμόν και ο εκπεφρασμένος σκοπός  του σημερινού καθεστώτος είναι ο πλήρης εθνικός αποχρωμαστισμός και αποχαρακτηρισμός  του πάλαι ποτέ εθνικού κράτους των Ελλήνων και η ραγδαία μετάλλαξή του σε ένα ουδετεροεθνές, πολυεθνικό, πολύ-πολιτισμικό μόρφωμα.  Επίσης ευχαρίστησε και τον κ. Σπ. Δημητρίου και τους παρευρισκομένους, παραλληλίζοντας  την συγκέντρωση με αυτές των πρώτων χριστιανών: λίγοι, εν μέσω των πολλών που ασχολούντο με τα άλλα της αγέλης.

      Εκ πρώτης όψεως, αποκτά κανείς την εντύπωση ότι, εδώ και πολλές 10ετίες, η «Χ» υπήρξε το προνομιακό θύμα της εκδικήσεως της αριστεράς. Η διαρκής και ανηλεής κατασυκοφάντισις και καθύβρισις της «Χ» εκ μέρους της αριστεράς, στην οποίαν το επικρατόν καθεστώς παρέδωσε τους δημιουργικούς μηχανισμούς του κράτους μετά το 1974. Αυτό  εξηγείται εκ του γεγονότος ότι η «Χ» έκλεισε τον δρόμο της αριστεράς προς την υφαρπαγή της εξουσίας, πράγμα που είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι, όπως τον Μεταξά και την 4^η Αυγούστου, έτσι και τον Γρίβα και την «Χ», τους έθαψε πρώτη και καλύτερη η ούτω καλουμένη ‘’δεξιά’’, όντας κατάλοιπο του παλαιού αστικού κόσμου.

Σχετικά με την πολεμική που αντιμετώπισε η  «Χ», έχουμε να παρατηρήσουμε :

  1)     Ο Γρίβας και η «Χ» ενοχλούσαν τους πάντες και τους χτύπησε ακόμη και ο ξένος παράγων, διότι η «Χ» υπήρξε η μάνα και η μήτρα της ΕΟΚΑ, και ο Γρίβας ,ο νέος Διγενής.  Υπάρχει μία αναφορά στο βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου «Ο ΓΡΙΒΑΣ, Η «Χ», ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ  ΑΡΧΕΙΟ», που ο ίδιος ο Γρίβας  λέει ότι η «Χ» είναι η μήτρα της ΕΟΚΑ, διότι:

υπήρξαν  συνεργάτες κοινοί και στους 2 αγώνες και ο οπλισμός, με τον οποίον άρχισε τον αγώνα η ΕΟΚΑ το 1955, ήταν οπλισμός της «Χ» που είχε αποκρυβεί επί 10 χρόνια προηγουμένως στην Αθήνα και ήσαν αυτά τα όπλα που πέρασαν από τα χέρια των Χιτών που είχαν προηγουμένως πολεμήσει στο Θησείο. Δεν απέχει της πραγματικότητας αυτό που λέει ο συγγραφέας, ότι η ΕΟΚΑ ήταν θυγατρική οργάνωση της «Χ». Επομένως, πώς να μην χρηματοδοτεί ο αφειδώς ξένος παράγοντας διατριβές, συγγράμματα, έρευνες κλπ, που κατατείνουν εις την κατασυκοφάντηση της «Χ»??

2)    Τους χτύπησε και η άρχουσα αστική τάξις, διότι ο Γρίβας έθεσε την χείρα υπό τον τύπον των ήλων και αμφισβήτησε τον θεμέλιο λιθο της ξενικής προστασίας που εγκαθιδρύθηκε το 1832, μετάτην δολοφονία του Καπποδίστρια και το Β’ Πρωτόκολλο του Λονδίνου. Αμφισβήτησε το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και, με την πύρινη αρθρογραφία του, ζητούσε την μεταβολή του γεωπολιτικού προσανατολισμού της Ελλάδος. Επιπλέον, ως άτομο, ο Γρίβας διέθετε αψεγιάδιαστον ηθική, αδαμάντινο χαρακτήρα, ασύλληπτη ανιδιοτέλεια, θάρρος, απεριόριστη αγάπη και αφοσίωση στην πατρίδα και πίστη στα υψηλά πεπρωμένα της Ελληνικής Φυλής. Όπως και με τον Ιωάννη Μεταξά, η καθεστηκυία ταξις δεν τους συγχώρησε ποτέ την νίκη και στην θέση τους ανέδειξε ως ‘’εθνάρχες’’ άτομα σκοτεινά, αμφιλεγόμενα, τα οποία κατέστρεψαν τον Ελληνισμό. Δεν τους συγχώρησε το ότι είπαν ΟΧΙ στους εχθρούς της Πατρίδος, ο ένας το ’40, ό άλλος το ΄44 και το ’55, εκεί όπου οι άλλοι δεν τόλμησαν να ψελλίσουν ούτε ένα «ναι μεν, αλλά…».   

3)    Η αριστερά μισεί τους Χίτες γιατί της άρπαξαν την φέτα με  το βούτυρο και την μαρμελάδα, (αγγλικής προελεύσεως) μέσα από το στόμα, τον Δεκέμβριο 1944. Οι Χίτες τους κρατήσανε 2 μέρες και σώθηκε η Αθήνα, όπως και το Συνταγμα Χωροφυλακής Αθηνών (Μακρυγιάννη).

4)   Σε  εμπιστευτικές εκθέσεις των Αγγλικών αρχείων   υπήρχε ένα βροντερό και επανειλημένο ΟΧΙ των Άγγλων, εις οιανδήποτε  ανάληψη και υποστήριξη αντιστασιακής δράσεως, προερχομένη από εθνικής πλευράς. Η  ‘’Στρατιωτική Οργάνωσις Γρίβα’’(ιδρ. Ιούνιος 1941), μετονομασθείσα τον Μάρτιο 1943 σε ‘’Εθνική Οργάνωσις «Χ»’’, είναι από τις πρώτες ακραφνείς, αυθεντικές, υγιείς αντιστασιακές οργανώσεις,   που όμως δεν τυγχάνουν καμμίας απολύτως  Αγγλικης υποστηρίξεως . Απεναντίας, οι Άγγλοι διαθέτουν 1.700.000 λιρες, σύμφωνα με τα δικά τους αρχεία, για να κατασκευάσουν την αντίσταση του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Ο Γρίβας, καθώς και άλλες εθνικές οργανώσεις, δεν θέλουν αγγλικές λίρες, όπως είναι καταγραμμένο στα Αγγλικά αρχεία, και αυτό δεν αρέσει στους Άγγλους. 

        Όπως προαναφέραμε, την Ιστορία της «Χ» συνέγραψε ο ίδιος ο  Γεώργιος Γρίβας το 1944 και κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ το 2013, με τον τίτλο:

«ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ‘’Χ’’.

Ο Γρίβας διακατείχετο από απόλυτη πίστη στην Ελλάδα και τα πεπρωμένα της φυλής, είχε συγκροτημένη ιδεολογία και ήταν εθνοκεντρικός και πατριώτης. Στον Πρόλογο του βιβλίου, ο Σπύρος Δημητρίου λέει ότι ήταν γνήσια λαϊκός ιδεαλιστής.   Συγκρότησε την Εθνική Οργάνωση «Χ», η οποία συνολικά έφθασε να έχει περί τους 200 αξιωματικούς  και 4.000 μέλη (μιλούμε πάντα για το λεκανοπέδιο Αττικής) οργανωμένους στρατιωτικώς. Υπήρχε ανεπάρκεια στον οπλισμό, γιατί οι Αγγλοι τον επεφύλασσαν για το ΕΑΜ –ΕΛΑΣ και , έν τινι μέτρω, για τον ΕΔΕΣ. Αυτήν την ανεπάρκεια υποκαθιστούσε η πίστη στο έθνος και την πατρίδα, η ανιδιοτέλεια και η απόλυτη αφοσίωση στον Αρχηγό.

                       Η  ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. ΚΑΙ  Ο ΑΓΓΛΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ

      Στην ομιλία του της Τετάρτης 10 Ιουνίου 2015, στο επί της οδού Καλλιρρόης 48 (Στάση Συγγρού – Φιξ του ΜΕΤΡΟ) Αμφιθέατρο ‘’ΓΡΙΒΑΣ – ΔΙΓΕΝΗΣ’’, ο καθηγητής κ. ΗΛΙΑΣ  ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, αναφέρθηκε επίσης στην δράση του ΚΚΕ κατά την διάρκεια της Κατοχής 1941 – 1944 καθώς και  την συνεργασία του με τις Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες.

      Η καλούμένη σύγχρονη ‘’προοδευτική διανόησις’’ δια μέσου των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαχρειώσεως) εκφράζει , ορθώς, τον αποτροπιασμό της για τις εν ψυχρώ σφαγές των αμάχων, των αιχμαλώτων κλπ , από τους τζιχαντιστές . Οι αντιστοιχοι φορείς αυτής της διανόησης ούτε εξέφρασαν, ούτε αισθάνθηκαν ποτέ ανάλογη φρίκη για την ειδεχθεστάτη σφαγή κατά μάζας, κατά χιλιάδας, αθώων, ανυπεράσπιστων αμάχων, πολιτών (ανδρών, γυναικών, παιδιών), από τις δολοφονικές, εγκληματικές ορδές της ΟΠΛΑ, απεναντίας είναι και υπερήφανοι.   

Μόνο στην περιοχή της Μεσσηνίας, κατά το διάστημα της Κατοχής (1943 – 1944 -54 μήνες – 4 ½  χρόνια, ακριβώς),  μέχρι της 6^ης Σεπτεμβρίου 1944, οι Γερμανοί εξετέλεσαν περίπου 800 Ελληνες. Ενώ το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ δεν επετέθη κατά των αποχωρούντων Γερμανών, αλλά επετέθη κατά των ΕΛΛΗΝΩΝ στις απελευθερωθείσες πόλεις  και εφόνευσε εντός 11 ημερών  (μέχρι της 27^ης Σεπτεμβρίου), τουλάχιστον 4.000 ΕΛΛΗΝΕΣ. Τις ίδιες μαζικές εκτελέσεις .   έκαναν και σε όλη την Ελλάδα: Φενεός, Κιλκίς, Κούκος Πιερίας, και βεβαίως, σε Αθήνα – Αττική – Λεκανοπέδιο.

      Ο όρος ‘’εκτέλεσις’’ είναι κατ’ ευφημισμόν βέβαια, μπροστά σε αυτό το οποίον συνέβη. Αυτουργός ήταν η διαβόητος   Ο.Π.Λ.Α. (Οργάνωσις Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών), δημιουργηθείσα βάση αποφάσεως της Β’ Πανελλαδικής Συνδιασκέψεως του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1942 – Ιανουάριος 1943),  που αποσκοπεί στις μαζικές δολοφονίες πολιτών στις συνοικίες των Αθηνών και του ευρυτέρου Λεκανοπεδίου, οι οποίες αρχίζουν πια συστηματικώς από  τον Οκτώβριο 1943. Και τούτο διότι, εν τη πλάνη του, το ΚΚΕ είχε εκτιμήσει, ότι  επίκειται  αμεσότατα συμμαχική απόβασις εν Ελλάδι, κατά την αποχώρηση των Γερμανών και, άρα, απελευθέρωσις της πρωτευούσης και των λοιπών περιοχών. 

      Έχουν, επίσης, βάσιμον υπόνοιαν ότι μέρος της συμφωνίας μεταξύ ΤΣΩΡΤΣΙΛ και

ΣΤΑΛΙΝ  είναι ότι, σε κάθε απελευθερωμένη περιοχή,  οι σύμμαχοι θα αναγνωρίσουν την εκ των πράγματων (ad hoc) επικρατήσασα κυβέρνηση και, επομένως, είναι η ώρα η εσχάτη, όπου πρέπει να δοθεί ο υπερπάντων αγών, εξ ου και προχωρούν, τούτο μεν,  στην εκπόνηση ενός σχεδίου καταλήψεως της πρωτευούσης, τούτο δε, στην εφαρμογή μεθοδευμένης εφαρμογής στοχευμένης εκτέλεσης μιας χρήσιμης ομάδας πολιτών. 

 Ο μέγας δάσκαλος του γένους, μέγας προοδευτικός, το ίνδαλμα της εκπαιδευτικής και ακαδημαΪκής κοινότητος, ο Δημήτριος Γλυνός,   εκτιμά ότι «πρέπει να καθαρίσουμε (δηλ. να σκοτώσουμε) ένα 10% των πολιτών , ετσι ώστε, αποβιβαζόμενες οι  Ελληνο - συμμαχικές δυνάμεις να μην εύρουν πληθυσμό ψυχικώς έτοιμο και βουλόμενο να ανταπολριθεί εις τα κελεύσματα περί νέας κυβερνήσεως εθνικής ενότητος κλπ  . Έτσι, θα έχει ήδη δοθεί το σύνθημα και το μάθημα θα έχει  εξαχθεί και μάλιστα διορατικώ τω τρόπω. Το 10% θα είναι επιφανή μέλη της κοινωνίας, που μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Ως γνωστό,

 η τρομοκρατία αποτελεί παγίως συστατικό της αριστεράς πρακτικής από το 1789 (Γαλλική Επανάσταση) και εντεύθεν.  

    Κατόπιν αυτού, η ΟΠΛΑ, μαζι με την Εθνική Πολιτοφυλακή της περιώνυμης Κυβερνήσεως του Βουνού ξεκινά τις μαζικές εκτελέσεις, οι οποίες μαζικοποιούνται έτι περαιτέρω, μετά την 6^η Δεκεμβρίου 1944 και αφού έχει εκραγεί η ένοπλος Δεκεμβριανή κομμουνιστικη ανταρσία. Είχαν τον πλήρη κατάλογο των εθνικοφρόνων πολιτών στις περιοχές της πρωτεύουσας, στους οποίους επετέθηκαν αργότερα, αλλά δεν είναι γνωστή η εκτέλεση καποιου βιομηχάνου ή μεγαλοεπιχειρηματίου. Αν δεν εύρισκαν το πρόσωπο που ήθελαν να συλλάβουν στο σπίτι του, συλλαμβάνονταν η οικογένεια ή και άτομα από το συγγενικό του περιβάλλον.  Απαντες οι συλληφθέντες οδηγούντο στους ανακριτές και, πλην ελαχίστων εξαιρέσων, παρεδίδοντο στους δημίους της ΟΠΛΑ,  όπου κατακρεουργούνταν χωρίς έλεος, με τσεκούρια, μπαλτάδες, μαχαίρια και τα περιώνυμα κονσερβοκούτια.

         Ξεχωριστή κατηγορία θα αποτελέσουν και οι όμηροι (μιλάμε για 50.000 περίπου πολιτών), οι οποίοι οδηγούντο κατά φάλαγγας πεζοί, εν μέσω  δρυμέω ς ψύχους,  πρώτα στον Ασπρόπυργο και από εκεί στα Κρώρα (σημερινή Στεφάνη), ένα ορεινό χωριό της Βοιωτίας. Οι πλείστοι καταλήγουν στην πορεία, από το ψύχος και τις κακουχίες, άλλοι σφάζονται από τους ΕΑΜ-ο-ΕΛΑΣίτες, ΟΠΛΑτζήδες κλπ. Οι όποιοι επιζήσαντες συγκεντρώνονται στην Αμφισσα και ένας αριθμός εξ αυτών θα απελευθερωθεί στα τέλη Ιανουαρίου 1945, ενώ οι υπόλοιποι, μετά την συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945).

Κανείς από τους δολοφόνους της ΟΠΛΑ δεν εκληθη αργότερα να εκτίσει ποινή για τα εγκλήματά του και βεβαίως, ουδέποτε ζητήθηκε μία συγνώμη δημοσία, για τα πολλές χιλιάδες αθώα θύματα,  από την διαχρονικη αριστερά. Όχι μόνον αυτό, αλλα σήμερα έχουν αναλάβει τα ηνία της κυβέρνησης και έχουν περάσει στην κοινωνία και στα νέα παιδιά ότι αυτοί ήσαν εν δικαίω και οι άλλοι εν αδίκω.

       Απέναντι σε αυτήν την φρικώδη ερυθρά τρομοκρατία, ένας Έλλην ύψωσε το ανάστημα του,ο Κύπριος αντισυνταγματάρχης Πεζικού, Γεώργιος Γρίβας – Διγενής , που κατέστη ο φόβος και ο τρόμος των κομμουνιστών, όπως και  η Εθνική Οργάνωσις «Χ», την οποίαν ίδρυσε.

     Εχουν γραφεί διάφορα για τον ρόλο της λεγομένης ‘’γηραιάς Αλβιόνος’’(Βρετανίας), συμμάχου υποτίθεται της νόμιμης Ελληνικής Κυβερνήσεως, που όμως είχε ύποπτες δοσοληψίες με τους αντικυβερνητικούς κομμουνιστές αντάρτες, τους οποίους εφοδίαζε αφειδώς με όπλα και χρυσές λίρες, σύμφωνα με τα επισημα Βρετανικά αρχεία. Αυτό είχε επισημάνει σε εμπστευτική έκθεσή προς τους προΪσταμενους του ,ο  φιλλέληνας Βρετανός ταγματάρχης  David Wallace , ο οποίος είχε αποσταλεί στην Ελλάδα το 1943 και 1944, με εντολη του Foreign Office (Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών), για να δει τι συμβαίνει και να ενημερώσει την υπηρεσία του.. Μετά τις εκθέσεις του αυτές, τον ξανάστειλαν  στα βουνά της Ελλάδας, έφαγε μία σφαίρα από πίσω και έτσι έπαψε να ενοχλεί την προΪσταμενη αρχή με τις ‘απορίες ‘του. 

 Ο τότε υπουργός των Εξωτερικών και αργότερα Πρωθυπουργός Sir Anthony Eden, γράφει, σε μια κρίση ειλικρινείας,  το καλοκαίρι 1944,  και ομολογεί την υποστήριξη αυτή, παρά το ότι το ΕΑΜ –ΕΛΑΣ τους δημιούργησε μόνο ενοχλήσεις, προβλήματα και έξοδα.

      Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί οι Αγγλοι ακολούθησαν αυτήν την τακτική στη  Ελλάδα. Από πληροφορίες ενός υπεύθυνου Αγγλου ταγματάρχη, αξιωματικού πληροφοριών, που βρισκόταν στην Ελλάδα το 1940 – 42, πληροφορούμεθα ότι οι Αγγλοι πράκτορες, ακολουθώντες  εντολές εκ Λονδίνου, είχαν συνεργαστεί, σχεδόν αποκλειστικώς, με πρόσωπα πολιτικώς αντίθετα προς  την τότε Ελληνική κυβέρνηση  (βενιζελικοι, αριστεροι), τους οποίους, μάλιστα, είχαν εκπαιδεύσει για πολεμικές επιχειρήσεις.

 Και για τους μεν βενιζελικούς, δεν προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση, λαμβανομένων υποψη των δεσμών του Βενιζέλου με τους Άγγλους. Αυτό που  είναι πράγματι αξιοπερίεργο είναι η εμμονή με την αξιοποίηση της αριστεράς , και δη, της κομμουνιστικής.

      Και συνεχίζει ο ΄Αγγλος, λέγοντας ότι η Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ  του Foreign Office (και παντός άλλου), στην οποίαν αυτός ενετάχθη, ήταν συνδεδεμένη με την Βρετανική Πρεσβεία στην Ελλάδα.. Σκοπός της ήταν, όχι να βοηθήσει την Ελληνική πολεμική προπαρασκευή, αλλά να εκπαιδεύσει  Ελληνες, ως χειριστές ασυρμάτων και σαμποτέρ, προκειμένου να δράσουν στην Ελλάδα, οποτεδήποτε αυτή θα υπέκυπτε εις τον άξονα, γράφει δε, σχετικά:

 «Οι Έλληνες που είχαν επιλεγεί  για τη εκπαίδευση αυτή ήσαν αντίθετοι προς την Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία ήταν σύμμαχος της ημετέρας κυβερνήσεως. Μεταξύ αυτών υπήρχαν μερικοί παλαιοί βενιζελικοί, μεγαλυτέρας ηλικίας, κυρίως όμως υπήρχαν κομμουνισταί». Υπέθεσε ότι η Υπηρεσία του είχε παραπλανηθεί,  γιατί η Ελλάδα του Μεταξά ήταν η μόνη σύμμαχος χώρα που τους είχε απομείνει, το 1940, σε όλη την Ευρώπη,  και ήταν τουλάχιστον ανακόλουθο οι Βρετανοί να επιλέξουν συνεργασία με τους εχθρούς μιας τέτοιας κυβέρνησης.    

 Είναι αυτό που λέει ο Αυστραλός την καταγωγή και τότε πρέσβης της Βρετανίας στην Ελλάδα,Sir Reginald Leeper, ότι υπάρχει βρετανική διγλωσσία στην πολιτική περί Ελλάδος:

«Το μεν Foreign Office επισήμως παρέχει πλήρη υποστήριξη στον βασιλέα των Ελλήνων και την νόμιμον κυβέρνηση, όμως ο κλάδος των Ειδικών Επιχειρήσεων υποστηρίζει, με όπλα και χρυσές λίρες , τους χειροτέρους εχθρούς του βασιλέως και άρα και (του βασιλέως) ημών, στα Ελληνικά βουνά.

 Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ  ΣΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ  ΤΕΘΕΝ  ΕΡΩΤΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ :

      Αυτό έγινε για να μας σώσουν οι φίλοι και σύμμαχοι Ἀγγλοι  από τον Φρανκενστάιν που οι ίδιοι κατασκεύασαν στα Ελληνικά βουνά και, στο τέλος του πολέμου, αντί να πάει η Ελλάδα υπερήφανη, ως νικήτρια πολέμου, στην Συνδιάσκεψη των Παρισίων 1946, απαιτούσα, ως η πρώτη και η μόνη επί μακρών δίπλα στην Αγγλία , την Κύπρο, Βόρειο Ήπειρο, διαρρύθμιση συνόρων προς Ανατολική Ρωμυλία κλπ, κλπ, ζητεί, όπως και σήμερα, κονσέρβες για τα παιδιά που πεινάνε στην ύπαιθρο, στέγη, σίτιση, τροφή για τους συμμοριοπλήκτους , βοήθεια «ο,τι έχετε ευχαρίστηση, κύριοι» κλπ, κλπ.  

    Μετά το πέρας της ομιλίας του κ. ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, και με πρωτοβουλία του Προέδρου της «Χ», Ιωάννη Γιαννάκενα, έγινε η βράβευση του παλαιού Χίτη μαχητή, κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΛΥΤΙΝΑ, από το επιφανές μέλος της «Χ» και θύμα της κομμουνιστικής θηριωδίας, ΘΕΟΦΑΝΗ  ΧΑΜΟΔΡΑΚΑ, συγγραφέα του  βιβλίου – ντοκουμέντου, «ΘΗΣΕΙΟ». Και η εκδήλωση τελείωσε με τον ΕΘΝΙΚΟ  ΥΜΝΟ.

                                                                                                    ΘΩΜΑΊΣ   ΠΑΡΙΑΝΟΥ